20 czerwca, 2023
15 czerwca grupa uczniów z koła pop kulturalnego wybrała się do Nowohuckiego Centrum Kultury gdzie zwiedzała wystawy Zdzisława Beksińskiego i Jerzego Dudy- Gracza .
A oto relacje naszych uczniów i wybrane przez nich prace artystów które zrobiły na nich największe wrażenie.
„Po Beksińskim można się było spodziewać tajemniczych, w większości trudnych w interpretacji, mrocznych i apokaliptycznych wizji. Zawiła, niezwykle symboliczna tematyka z motywami końca, postacie zdeformowane, wyglądające w większości niczym martwe oraz licznie występujące krzyże rozmieszczone na jego obrazach podkreślające różne formy przedstawienia końca.”
„Natomiast Duda – Gracz zaskoczył wieloma satyrycznymi nawiązaniami do czasów PRL-u i historycznych wydarzeń tego okresu”
Bartosz Gwiazda
„ W obrazach Beksińskiego najbardziej zachwyciła mnie ciekawa technika przedstawiania przez niego świata. Jego sztuka „wciąga”, obrazy wydają się płynąć, a idealnie przedstawione tekstury jak gdyby ciągnąć się i zlepiać ze sobą, niczym pajęczyna. Pewne elementy jego dzieł wydają się być dziwnie złączone, jakby były oddzielnymi bytami, które w jakiś mistyczny sposób w siebie przechodzą. Zdecydowanie wystaw ta wywołała we mnie głębokie emocje i przeżycia”
„Wystawa Dudy – Gracza jest dość specyficzna. W jego twórczości widać satyrę i wyolbrzymienie. Wyśmiewa on negatywne cechy polskiego społeczeństwa w bardzo subtelny, ale oczywisty sposób. Przy jego obrazach można się uśmiechnąć, ale też zastanowić. Szczególnie spodobało mi się to, że tworzył serie obrazów, przedstawiających poszczególne problemy”
Zofia Tracz
„ Beksiński to pierwszy malarz którego obrazy oglądałam w galerii, w Sanoku w wieku 12 lat. To była moja czwarta wystawa jego prac i nie ostatnia. Z wiekiem znajduje coraz więcej odniesień do jego prac w twórczości innych malarzy, w filmach, w animacjach. Poza niesamowitym klimatem odbieram jego prace jako w pełni skończone, każdy najdrobniejszy detal jest dla mnie na miejscu. „
„Pierwszą wystawę obrazów Jerzego Dudy – Gracza widziałam w Bytomiu. Najczęściej jednak wracam do jego „Drogi Krzyżowej”, która znajduje się na Jasnej Górze. Widziałam ją wielokrotnie ale za każdym razem robi na mnie ogromne wrażenie i odkrywam w tych obrazach coś nowego.”
Ewa Fuglewicz